De Seut
Take twee producties staat bekend om zijn humoristische deurenkomedies in een kleine, volkse setting en doet dat met zijn nieuw stuk De Seut opnieuw. De Kleine Fakkel in Antwerpen wordt omgetoverd tot woonkamer van drie zussen die uit zijn op de erfenis van hun vader, maar dat loopt uiteraard niet helemaal van een leien dakje.
Grappig en volks
De Seut vertelt het verhaal van drie zussen: bazige Juliette (Linda Dhaene), naïeve Babette (Iante Beyé) en mentaal achtergestelde Rosette (Laura De Leeuw). Hun vader is overleden en vooral Juliette en Babette zitten daar niet zo mee in. Zij zijn namelijk uit op de erfenis van hun vader en wachten dus ook in spanning op de notaris (Jimmy Rubbens), al is het maar om een reis naar Benidorm en een dure Porsche te kunnen bekostigen.
Acteurs spelen op het beste van hun kunnen, vallen niet uit hun rol en spelen in decors die er best fraai uitzien
De notaris komt echter met slecht nieuws; de vader heeft elke dochter drie cijfers van de kluis gegeven die 3 miljoen euro en waardepapieren bevat, maar de twee oudste zussen kennen de combinatie van Rosette niet en vinden het papiertje met de code ook niet. Voor de twee dames begint dus een queeste om de drie cijfers van hun jongste zus te achterhalen. Dat ze daarvoor de notaris voor hun kar spannen, is nog maar een klein deeltje van hun plan.
Iante Beyé zagen we dit seizoen al schitteren in Wachten op Gateaux van het EWT theater en opnieuw zet ze een sterk personage neer met Babette. Bewonderenswaardig is wel dat ze het volledige stuk met een spraakgebrek spreekt. Linda Dhaene is ook geniaal als bazige zus Juliette. Samen met notaris Jimmy Rubbens vormt ze een goed geolied team dat heel goed het publiek weet te pakken. Voor Jimmy was het de allereerste keer met een hoofdrol op de planken. Dat is niet te merken, hij zet een sterk gemaakt typetje neer dat het vooral moet hebben van zijn persoonlijkheid en zijn overmatige tics.
Een gezellig avondje volks theater bij uitstek
Alle lof ook voor Laura De Leeuw. Die enkel in de laatste vijf minuten gesproken tekst heeft en de rest van de voorstelling enkel communiceert via overdreven, maar grappige, gezichtsmimiek vanuit een rolstoel. Bij de vraag of dat niet ontzettend vermoeiend is, antwoordt ze zeer overtuigd dat gans haar gezicht pijn doet na de voorstelling. Jerry Verhaert deed als regisseur wat hij moest doen om een grappige, volkse voorstelling op poten te zetten. Het kleine productiehuis probeert steeds kwaliteit te brengen met een zo laag mogelijk budget en slaagt daar nog steeds in. Acteurs spelen op het beste van hun kunnen, vallen niet uit hun rol en spelen in decors die er best fraai uitzien. Een gezellig avondje volks theater bij uitstek.
Wie nog tickets wil, moet snel zijn. Wegens succes werden op 22 en 29 maart twee nieuwe voorstellingen in verkoop gebracht en ook die zijn weer bijna allemaal uitverkocht. Wie toch nog een ticketje wil, kan meer informatie vinden op www.fakkeltheater.be.
Door Lien Van Doorslaer
Foto’s: Lien Van Doorslaer