November 89

Na al het lof dat The Singing Factory vorig jaar kreeg voor hun musicalcreatie Magdalena, was het afwachten of de opvolger dezelfde kwaliteit kon brengen. Het onderwerp gekozen door scenarist Wanne Synnave beloofde alvast veel goeds, want over de Berlijnse Muur kan er nog steeds heel veel verteld worden, zelfs 30 jaar na de val ervan. En al kan het resultaat Magdalena niet helemaal evenaren, November 89 is een sterke musical geworden.

Groeimarge op overschot

November 89 speelt zich af in West-Berlijn tijdens de dagen voor de val. Langs beide zijden van de muur groeit het besef dat er wel eens iets zou kunnen bewegen en verschillende verenigingen voeren de druk op het regime van de Duitse Democratische Republiek op om de grenzen te openen. Helene verzamelt informatie voor een van deze verenigingen en belt aan bij Arend Holtz. Hij ontvluchtte Oost-Berlijn in die woelige dagen na het oprichten van de muur. Ze wil zijn verhaal horen om munitie te hebben om de muur af te breken. Maar naarmate Arend zijn pijnlijk verhaal vertelt, wordt het duidelijk dat Helene nog een andere reden heeft om alles van toen te horen te krijgen.

De grote kracht achter deze musical, zijn de mensen op de scène. Met de passie en kwaliteit die zij tentoonspreiden zou zelfs een dode minister van cultuur musicals willen zien

Het verhaal dat zich voor onze ogen afspeelt, is dus grotendeels een gigantische flashback. Het decor is dan ook opgedeeld in het appartementje van Arend, de huiskamer van de familie Holtz anno 1961 en een breed speelveld met de Muur op de achtergrond. Het decor is mooi en slim gemaakt, Arends appartementje is knap sixties en huiskamer Holtz is spaarzaam, net naoorlogs ingericht. De muur is imposant, wachttoren incluis. Er is een slimme mogelijkheid gecreëerd om het omvangrijke ensemble ook door de muur te laten opkomen en afgaan. De muur vormt echter een saai, grijs vlak en zou bij de vele scènes voor het eigenlijke gebruik als muur, een meerwaarde kunnen brengen indien opgefleurd d.m.v. rekwisieten of projecties. Het lichtplan doet wat het moet, maar enkele standen zijn duidelijk nog niet helemaal afgewerkt. Het geluid is goed al slaagt de balans muziek-stem net iets te veel naar het orkest, dat overigens voortreffelijk speelt. De muziek van Sam Verhoeven is zeer passend bij dit originele stuk en draagt bij aan de kracht van deze musical.

De andere grote kracht achter deze musical, zijn de mensen op de scène. Met de passie en kwaliteit die zij tentoonspreiden zou zelfs een dode minister van cultuur musicals willen zien! Maike Boerdam zet een moeder Holtz neer met de diepgang die het personage verdient. Saïn Vantomme en Sebastien Desmet hebben een leuke chemie als Helene en Arend, tot in de 80’s outfit. Het is alleen spijtig dat de momenten waar ze niet belicht worden, er amper iets bij hen gebeurt. Alles wat op de scène staat, moet bijdragen aan de voorstelling, hier zijn ze meestal slechts bevoorrechte toeschouwers voor Arends flashbacks. De jongerencast brengt ook sterk ingeleefde personages. Uitblinker hier is zonder twijfel Klaus Holtz, naast de scène gekend als Tuur Verelst. Klaus is elke seconde die jongen uit 1961, daar geloof je zonder problemen in. De andere rollen worden ook stevig vertolkt, al zou Lennard (Ryan Joostens) als Stasi officier beter overtuigen door iets meer ingehouden spel.

Dan is er nog het ensemble. The Singing Factory maakt zelf musicals om het koor genoeg werk te geven. Met recht en reden, want elk ensemblenummer geeft ook November 89 een extra adrenalineshot. Jammer genoeg worden deze nummers niet geholpen door de weinig geïnspireerde choreo’s en een gebrek aan individualiteit in de verschillende personages. Deze scènes zijn sterk door muziek en zang, maar hebben een enorme marge om nog te groeien.

Wederom is dit een creatie van The Singing Factory waar er om hernemingen gaat geroepen worden

Het verschil tussen een sterke musical en een meesterwerk zit in veel details. Vandaag is November 89 een sterke voorstelling met een enorm groeipotentieel. Van in het script, waar er soms te weinig ruimte gelaten is voor spel en waar enkele vreemde ‘verhaalsprongen’ zijn, tot in de regie, projecties en choreo’s, zijn er kansen om nog te groeien. Wederom is dit een creatie van The Singing Factory waar er om hernemingen gaat geroepen worden, te meer dat dit verhaal niet genoeg kan verteld worden. Gaan kijken is de boodschap, dit is een showcase voor jong talent!

November 89 speelt nog tot en met 24 november in het Zuiderpershuis te Antwerpen. Tickets en meer informatie vind je op www.singingfactory.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Wendy de Noier